Neli's Naaiatelier

Hallo dierbaar thuisfront,
Hoe gaat het daar in Holland, hier gaat alles zijn turbulente gangetje. Drie kwartier geleden liep ik achter een geitenkudde van behoorlijke omvang aan richting het internetcafeetje waar ik dit bericht schrijf. Gewoon over de weg, en die bus? Die wacht maar even. Wat ik de afgelopen drie kwartier hier gedaan heb? Websites en emails gelezen en beantwoord met betrekking tot mijn plan. Het werk is nog in volle gang. Zaterdag weet ik meer, dan zal ik jullie op de hoogte houden. Het is me trouwens opgevallen dat mijn blog een dag achterloopt. Als ik op 17 februari een bericht plaats, staat er 16 februari boven. Het maakt me eigenlijk geen donder uit.
De Beatles rage is nog niet ten einde in het kindertehuis en zodoende hadden we zaterdagavond een thema-avond: BeatlesNight. Het was weer feest, zondag avond piano avond en het weekend was weer voorbij.
Op maandagochtend opende mijn naaiatelier weer. Het is gevestigd op instectarium 3 op de eerste verdieping. 7 kledingstukken lagen daar op mij te wachten. Het meest voorkomende probleem is een kapot ritsje. Nu hebben ze hier in India, of eigenlijk moet ik zeggen in Thailand, want daarvandaan wordt de kleding geimporteerd, een andere manier van ritsjes in Naaien, dan in Nederland, of eigenlijk China. Het komt erop neer dat je bij de Thaise manier de verkeerde kant op moet spelden, een grotere kans hebt om scheef te gaan en bovendien zie je een naadje lopen aan de buitenkant, waar je bij de Chinese manier geen last van hebt. Ik probeer in de meeste gevallen de eigen Chinese methode aan te houden, maar dat levert soms problemen op waar het ritsje eindigt in het boordje van de jurk, en dan zit ik aan de Thaise methode vast. Dat leverde in het begin nog wel eens problemen op, maar inmiddels kan ik binnen een half uur een ritsje vervangen. Er zijn weinig dingen die ik sneller kan... een wiskundetoets niet leren.
Af en toe loop ik verschrikkelijk te vloeken, want van dat naaien krijg je soms verschrikkelijk de zenuwen, en dat terwijl ik zo'n geduldig en beheerst mens ben. Uiteindelijk geeft het wel voldoening, want de kinderen zijn reuze blij met hun gemaakte jurkjes en gaan er zo snel mogelijk in rondlopen. Het vervelende is wel dat nu iedereen weet dat ik kan naaien en dat ze alles prachtig afgewerkt terug krijgen, in of uitgenaaid, zonder dat er iets van te zien is want Neli heeft voor ieder jurkje, shirtje, broekje, rokje een plan, krijg ik dagelijks van minstens zes kinderen te horen 'dit jurkje heeft geen ritsje, deze rok is me te groot, deze heeft een gat en het blousje van mijn schooluniform heeft geen knoopjes meer'. Ieder kind heeft wel een stuk of 5 schrijnende kledingstukken. Eerst denk je mijn hemel wat veel, maar wat zijn nou 5 jurkjes? Ga eens tellen in je eigen kledingkast. (hier doen we dat in koffers) Ik probeer er wel een beetje structuur in te houden. Ik werk per kind en van klein naar groot. Gisteren werd mijn werk belemmerd door een stroomstoring, die begon om half 9 in de ochtend en eindigde om half drie 's middags. Ik dacht oh dan verricht ik wel hier en daar wat handwerk, moet ook gebeuren, maar daar wordt een mens wel vrij snel scheel van.
Het paringsseizoen voor hagedissen is volgens mij net voorbij, want ik kom overal hele schattige kleine hagedisjes tegen. Begin deze week liep ik naar mijn beruchte badkamer, het insectarium met de grootste biodiversiteit van onze dierentuin aan huis en daar trof ik er een aan in de was bak en het arme beestje had geen staartje meer! Hij bloedde aan de achterkant. Ik had zo met hem te doen, je zou zo'n beestje bijna oppakken om even te aaien, maar ik geloof niet dat hagedissen de zelfde aaibaarheidsfactor als mijn kat hebben, dus ik heb het maar gelaten.
Overigens ben ik afgelopen dagen tot een grandioze ontdekking gekomen: mijn darmkrampen vinden hun oorsprong in mijn maag. Dat op zich zou verontrustend zijn voor iemand die een maagslijmvliesontsteking gehad hefet, maar het goede nieuws is dat het innemen van maagpilletjes helpt! Heel chil.
Meestal besteed ik de ochtend aan het naaien, tot aan de lunch om half twee -vandaag niet want ik wilde jullie mailen en 's middags is het zo warm om te lopen- en is er de middag voor het plan, de was, een dutje (ter voorkoming van je weet wel) tot vier uur dan komen de kleine kinderen uit school, waarmee ik dan drie kwartier lol maak en dan komt mijn naaiklasje. Over die naai lessen valt ook veel geestigs te vertellen, maar ik ben een beetje in tijdnood gekomen door mijn werkzaamheden rondom het plan, dus laat ik het hier even bij.
Ik hoop dat het jullie goed gaat,
liefs en groeten Nelle