Hallo allemaal!
Hoe gaat het in Holland? Ik zag net een koe een stuk papier op eten, een hond drinken van en zwemmen in het riool en ik heb vanochtend een nieuwe engelse werkwoordsvorm geleerd: I wake upped this morning. Met andere woorden: het gaat goed met me.
Ik opende net mijn mail en wat blijkt? Er zijn ingangen om mijn plan te verwezenlijken. De spanning stijgt hier, want in India geldt altijd: juich niet te vroeg. Ik had verwacht afgelopen donderdag het onderwijskosten plaatje te krijgen van de directrice van Xavier School, maar het is haar nog niet gelukt dat voor elkaar te krijgen. De verwachting is nu maandag of woensdag.
De ingang in mijn mailbox kwam in hoofdzaak van een zusterorganisatie van de Stichting Thomas Bouwprojecten (www.thomasbouwprojecten.nl en www.thomasstichting.nl ). Dat is de organisatie van de architecten die ik begin oktober in Chennai ontmoette. Ik word door gestuurd voor nieuw contact en dit verhaal wordt dus vervolgd. We blijven het proberen. Ook de oprichter van het kindertehuis heeft met enthousiasme gereageerd.
Nu ik zo bezig ben met het onderwijs hier, zal ik jullie daar een beetje in inleiden (oh wat ben ik toch informatief de laatste tijd) .
Stel je krijgt een kind in India, dan zijn er drie opties. De eerste is dat je geen geld hebt en dus houd je je kind thuis, of laat je je kind voor je werken, of je laat je kind ergens achter. De tweede optie is dat je een beetje geld hebt. In dat geval stuur je je kind naar een Government School, alwaar de lokale taal gesproken wordt. De derde optie is dat je echt geld hebt, dan stuur je je kind naar een Matriculation School. Een prive school, waarvoor je het dubbele betaald van een Government School, en waar vanaf het vijfde lesjaar in het engels wordt gedoceerd.
Je begint hier als peuter in de pre-KG klasjes, daarna volgen LKG en UKG, dat respectievelijk staat voor lower en upper kindergarten. Na de UKG begint het echte werk: 1st standard.
Vanaf het eerste tot en met het tiende leerjaar volgt iedereen hetzelfde niveau. Aan het einde van de 10th standard op een Matriculation School word je geacht het niveau te hebben dat iemand in Nederland heeft, aan het einde van zijn VWO met beta profiel. Iedereen? Ja iedereen. En je raadt het al: dat is niet mogelijk. Gevolg is een enorme uitval, ontzettend zonde in een land waar toch al zo weinig mensen onderwijs volgen, en erger nog: een zeer hoog aantal zelfmoorden onder studenten. Niet zo vreemd als je bedenkt dat er in India van uit wordt gegaan dat een kind dat slecht scoort op school, zijn best niet doet en daarvoor lichamelijk zwaar gestraft wordt.
Ik las laatst -even tussendoor- wel in The Hindu (de nationale krant, engelstalig) dat er wetenschappelijk onderzoek was gedaan naar het lichamelijk straffen van kinderen en daaruit was gebleken dat kinderen zich er niet beter van gingen gedragen en er ook niet beter van gingen leren... Newsflash!! India gaat opnieuw het wiel uitvinden, maar er zit ten minste beweging in, er zijn nog genoeg landen waar er niet eens beweging in zit, zo positief moet je dat dan maar zien.
Terug naar mijn verhaal: Ze proberen alle leerstof er op de oude manier toch bij zoveel mogelijk kinderen in te krijgen. Dat houdt in dat je moet stampen, stampen en stampen, niet alleen voor vakken als geschiedenid, ook voor wiskunde en natuurkunde. Alle vragen die mogelijk op een toets gesteld worden krijg je in een boekje, die kun je in het geval dat je het niet uit jezelf begrijpt uit je hoofd leren. Alleen de getalletjes worden soms veranderen. In theorie kan iedereen op deze manier indische wiskunde B2 halen, maar dat kost natuurlijk verschrikkelijk veel tijd. Er gebeurt hier heel veel klassiekaal. De kinderen in 7th en 8th standard komen momenteel om kwart voor vijf uit school, de kinderen in de 9th standard om half 6 en de kinderen in de 10th standard om 8 uur 's avonds. De directrice heeft me verteld dat je tijdens je studie in 11th en 12th standard soms pas om 10 uur thuis bent. Er moet ook nog huiswerk gedaan worden en de meiden in het kindertehuis in de 10th standard zitten slapen momenteel tussen 12 en 3 's nachts! Wat een verschillen. Ik vond het altijd van groter belang dat ik goed geslapen had voor een toets van een betavak dan dat ik het ook daadwerkelijk geleerd had. Dat slapen bood meer garantie voor een goed cijfer.
Na de 10th std splitst het onderwijs zich dan eindelijk in verschillende niveaus, op grond van je resultaten in de 10th std word je ingedeeld in groep 1, 2, 3, of 4 of in een speciale mathemathics group (wiskunde is het vak met veruit het meeste aanzien in India, dat doet me goed, ik koester diep van binnen grote liefde voor dat vak, wie wiskunde heeft gestudeerd kan het gaan maken hier) of science group (voor wie iets medisch wil doen). Gisteren vernam ik echter van Jennifer (10th std), dat in die groepen als nog moet worden ingehaald wat in de 10th std niet goed is gegaan en dat ze daarom allemaal zo hard studeren.
Zo ziet de middelbare school in India er dus uit. De kinderen vinden het prachtig als ik over mijn schooltijd in Nederland vertel, ze willen altijd nog meer horen, want ik vertel natuurlijk vooral de grappige dingen en ik heb nogal veel zelfspot, wat in dit land absoluut niet gebruikelijk is en het is zeker niet gebruikelijk om grapjes te maken over je eigen land. Meestal staren ze me dan ook vol ongeloof aan. Om een helder voorbeeld te geven: ik vertelde dat onze premier op Harry Potter leek, toen ze vroegen hoe die Balkaiende er uit zag, terwijl hier overal posters hangen van de president van het land.
Ik heb laatst foto's laten zien van het Stedelijk, dat vonden ze prachtig, maar het mooiste was hun reactie op een foto van de kalverstraat 's avonds rond de kerst. 'Wow I come to the Netherlands with you!', 'Wow I want to live there'.
Er zijn veel taboes in dit land maar over een ding bestaat geen taboe: geld. Mensen vragen rustig aan elkaar wat ze verdienen en vragen van alles wat je aan hebt of bij je hebt wat het gekost heeft. De kinderen zijn nu in de fase dat ze bij ieder indisch product vragen wat zoiets in Nederland zou kosten. Het blijft ze verbazen. Ik probeerde laatst uit te leggen dat de prijs soms afhangt van de plaats waar je iets koopt, ik een heel verhaal over werkgelegenheid en grondprijzen, maar nee het was nog iets te hoog gegrepen.
Volgens mij schrijf ik weer veel te veel, dus ik ga er mee ophouden, ik hoop dat ik een beetje netjes getypt en gespeld heb met deze snelheid, als niet dan bij deze excuses daarvoor.
Jullie horen snel weer over de vorderingen of misschien wel het vastlopen van mijn plan.
dikke knuffel, liefs
nelle
No comments:
Post a Comment