euforie

Ja lieve mensen ik verkeer in euforische stemmig op dit moment. Niet alleen omdat jullie de laatste tijd zo enthousiast reageren op de mails, wat me erg goed doet dus ga zo door allemaal, maar ook en vooral door de mail die ik vandaag van Ignacimuthu ontving. Vorige week had ik hem een mail gestuurd over mijn visie op de gang van zaken in het kindertehuis en vooral het mentale welzijn van de kinderen. Met de gedachte dat ik hier niets te verliezen heb dus waarom niets proberen?
Het mooie is nu dat hij er graag met mij over wil praten als ik komende week (vrijdag vertrek ik) Chennai (=madras) bezoek, waar hij woont en werkt en dat hij het met mij eens is dat de kinderen betere mentale zorg nodig hebben. (oh oh oh wat ben ik vandaag trots op mezelf!)Dit verhaal wordt dus zeker vervolgd. Werkelijk mijn geluk kan niet meer op deze week, want ook mijn camera is eindelijk aangekomen (mijn nieuwe camera was al op schiphol uit mijn tas gestolen, waar ik zo treurig over was -en nog ben- dat ik het niet eens in een mail gemeld heb).
In het kindertehuis is de stemming al beter nu de vakantie nadert. Iedere dag wordt mij minstens 10 keer verteld hoe veel dagen er nog gewacht moeten worden. Na een voor de kinderen zware week vol examens konden we in het weekend eindelijk weer eens een muziekje draaien, want ik heb hier een week of twee geleden een Cd-speler aangeschaft. Een geweldig succes! Sommige kinderen zitten gewoon ademloos dicht bij de Cd-speler te luisteren, anderen schudden voor het avondgebed nog even alle spieren los. Bij deze kinderen doen Santana en The Beatles het erg goed. Ze gaan echt uit hun dak, breken de tent bijna af, heel Madurai kan meegenieten, maar ik geniet nog wel het meest!
De oudere kinderen zijn erg bezig met het slaan, maar vooral als het om anderen gaat. De ene minuut zeggen ze tegen een ander dat ze de handen thuis moet laten en de volgende minuut delen ze zelf weer een klap uit. Daar kan ik dan wel weer om lachen, want er zit nu in elk geval beweging in.
Bij biologie heb ik ooit geleerd dat alles in de tropen het beste groeit. Als ik hier rondkijk lijkt de mens daarop een uitzondering te vormen, maar over het algemeen gaat deze regel wel op. De mier doet het hier ontzettend goed. Ik herinner me dat een lerares op het stedelijk ooit iemand het bevel gaf een mier dood te drukken. We vonden dat toen allemaal ontzettend geestig en gewelddadig, maar nu denk ik bij iedere mier aan de zin die ze toen zei: 'Druk m dood!' Er zijn hier kleine mieren, grote mieren (van wel drie centimeter lang!) zwarte mieren, rode mieren, kruipende mieren vliegende mieren. Van de kleine rode variant had ik dit weekend een compleet volk in mijn koffer. De hele zaterdagmiddag ben ik bezig geweest om die mieren uit mijn koffer en kleren te krijgen, en ze zijn weliswaar klein, maar ze bijten heel gemeen. Ik werd gestraft voor mijn misdaden tegen de mier toen ik mijn koffer naar het dak bracht om hem te laten drogen: Ik verbrandde mijn voeten aan de gloeiend hete tegels. Gisteren had ik een nog groter volk dat in een slinger door mijn hele kamer ging en ik voelde me weer genoodzaakt om een waterballet aan te richten.
Ook de bij groeit hier als kool tot wel tien centimeter lang en als je zoiets tegen komt dan wil je echt naar je moeder! Gelukkig geven de tropen ook mooie resultaten zoals vlinders met een doorsnede van 12 centimeter.
Ik laat het hier even bij, want ik heb niet zoveel tijd vandaag, omdat ik laat ben, want we hadden de hele ochtend geen stroom en dat duurde tot half drie in de middag.
Heel veel liefs en groeten, tot in Chennai!
Nelle

ps ik vind het ook heel erg leuk om post te ontvangen dus als jullie inspiratie hebben voor een brief of een kaart of allebei dan is dit mijn adres:
Xavier Matriculation School
Ayyavuthevar Nagar
Kannanenthal village
Thirupalai, Po
Madurai 625014
Tamil Nadu,
India