Many many tired

Hallo lieve mensen,

hoe is het daar? voor alle mensen die zatedag op het feestje van Jos waren; heel erg bedankt voor jullie bijdragen en ik hoop dat jullie het naar je zin gehad hebben. Uit de verhalen van mijn moeder begreep ik dat jullie je 'twisting turns' wel konden vinden op het geluid van de pas aangeschafte fender!
Ik had gisteren al willen schrijven maar de stroom viel uit, dat duurde twee uur en nu voer ik ook een race tegen de klok, want hij gaat zo weer uitvallen!
Na het schrijven van mijn vorige berichtje, precies een week geleden zijn we naar Assisi Illam gegaan, het kindertehuis in Chennai waar ik al twee keer eerder ben geweest. In 2006 en 2007 hadden ze er allemaal babytjes en ook wat oudere kinderen. De babytjes zijn inmiddels vrolijk rondstappende peuters geworden.
Het babytje dat vorig jaar nieuw was en nog geen naam had heet nu Jasmine. Santheev wordt nu George genoemd, ze krijgen hier allemaal een nieuwe naam en Santoshe heet nu John. George is een heel spontaan vrolijk mannetje geworden, dat al oogcontactspelletjes met me deed (de hele kamer rondlopen en blijven kijken of ik terug keek en als dat dan het geval bleek te zijn heel verrast lachen). Hij is ook zeker niet bang voor een knuffek, als hij door de kamer stapt en toevallig een been aantreft klampt hij zich daar graag aan vast.
Sophia, die de vorige keer nog wat verlegen was is nu een heurs knuffelbeest geworden. Het is dat je sommige dingen niet zittend kunt doen, anders zou ze het liefst alles vanaf iemands schoot doen en het maakt helemaal niet uit wiens schoot.
Sylvia is nu vier en gaat sindskort naar school, waar ze al leert schrijven, dat gaat hier heel snel.
Patricia en ik denken dat Isaac mee kan doen aan de volgende Olympische spelen, aan het onderdeel hardlopen. Als hij de kans krijgt rent hij rondjes door de woonkamer met een snelheid en een uithoudingsvermogen om u tegen te zeggen en als hij uitgerend is, hijgt hij niet eens!
Alle kinderen staan op de fotopagina met hun naam erbij, dus je kunt ze allemaal nazoeken, die poepies.
We zijn een nachtje in Assisi Illam gebleven, op donderdag hebben we geluncht bij Christu Raj, de man die vorig jaar bij ons in Nederland gelogeerd heeft. Patricia heeft een tijd met hem zitten praten en muziek maken en kon ook al constateren dat het een beetje een adhd'er is. Mij had hij de gastenkamer gewezen alwaar ik bijna de hele dag heb weggeslapen. ik had wat in te halen...
Daarna hebben we een riksha terug genomen naar ons gastgezin. De arme man kon de weg niet vinden, dus hebben we alle hoeken en gaten van CHennai gezien.
Terug 'thuis' kon Rani, Gracy's moeder, onze gezichten lezen 'many many tired, many many tired' en 'more sleep you more sleep'. Ze doet reuze haar best in het Engels. Vrijdag was Rani jarig. We hadden een sari voor haar gekocht en verjaardagskaarsjes. De sari bleek niet erg orgineel te zijn, ze kreeg er 9 maar we waren het er wel over eens dat de sari die wij hadden gekocht de mooiste was! Een sai is hier net zoiets als een fels wijn in Nederland, het komt altijd van pas. De kinderen hadden een mooie en hele lekkere taart voor haar gekocht, het begon zo een beetje als een Nederlandse verjaardag. Na de officiele momenten ging iedereen echter heel erg zijn eigen gang in huis, niet het kletsen in een kringetjes zoals Nederlanders dat doen.
Na de verjaardag hebben we chennai verlaten, zonder vertragingen in een hele luxe coupe. Inmiddels hebben we de draad weer opgepakt in het snikhete Madurai. In figuurlijke zin; we zijn begonnen iedere dag een groepje kinderen na school apart te nemen om wat leuks mee te doen, we zijn een verjaardagskalender aan het maken, ieder kind zijn eigen blad. In letterlijke zin; ik heb gisteren weer aan de naaimachine zitten sleutelen en hij lijkt weer aardig de oude te zijn.
Ik hoop dat het met jullie ook goed gaat daar, keep in touch please!
liefs,
Nelle