Mission Accomplished

Hallo mensen,
ja ik kan het toch niet laten om even een afscheids berichtje te schrijven. Even de afgelopen elf weken op een rij. De kinderen kunnen prima met de naaimachine om, weten hoe ze 'm schoon moeten maken en ik heb op de kalender in iedere maand een datum gemarkeerd waarop dat moet gebeuren. De meest urgente naaiklusjes heb ik al voor ze gedaan. Jaqueline kan inmiddels ook met de machine over weg, het leek me praktisch en bovendien heb ik er zo meer vertrouwen in dat hij ook gebruikt wordt. Ik heb met Jaqueline afgesproken dat de kinderen de machine regematig moeten gebruiken.
Verder is er een uitgebreid plan om de kinderen uit het kindertehuis na 10th standard elders hun middelbare school af te laten maken en daarna te laten studeren. Daarnaast, ga ik via de Fransiscan Sisters of Saint Joseph in Chennai kinderen uit arme gezinnen helpen om van hen huis uit naar school te laten gaan. Ik wil ook andere onderwijsprojecten van de Sevai Soviety gaan helpen, zoals het project in Trichy.
En... de kinderen slapen op matjes!
De afgelopen dagen heb ik een beetje rustig aan gedaan, ik heb bereikt wat ik wilde bereiken dus ik kon er de tijd voor nemen. Hard nodig want de vermoeidheid slaat toe, iedere avond suizende oren en ik ben dit weekend twee keer schreeuwend wakker geworden, altijd lachen met Neli. Hele vreemde dromen, ze gingen allebei over Grover... ja dat is inderdaad vrij idioot.
Maandagavond heb ik van alle 9th standard kinderen even opgenomen, wat hun ouders doen en of ze broertjes of zusjes hebben. Even de situaties schetsen, goed voor het toegankelijk fondsen werven. Er zaten weer wat bizarre verhalen bij, vooral dat van Kashturi, mijn puzzelmaatje. Haar vader was getrouwd met twee vrouwen, het ene huwelijk was gearrangeerd door de ouders, het andere was een liefdeshuwelijk, de vrouw van het liefdeshuwelijk is Kashturi's moeder. Zoiets kan haast alleen maar mis gaan en dat ging het dus ook. Het verhaal gaat dat die andere vrouw, door het uitvoeren van vage hindoeistische rituelen, die vader ziek had gamaakt en zo kwam hij in het ziekenhuis terecht. Hij lag aan beademing en die vrouw heeft de beademing eraf gehaald en hem op die manier vermoord. We houden het maar op suspicious death, denk ik. Het meest tragische van alles is nog wel dat Kashturi het negende kind van haar moeder was en toch is ze de oudste in het gezin. Al die kinderen zijn voor of vlak na de geboorte overleden, echt een gruwelijk verhaal. Haar moeder werkt nu als bediende in het huis van een arts, dat wil je in het land van de ongelijkheid ook niet meemaken.
Er waren ook twee meisjes waarvan de vaders zelfmoord gepleegd hadden. Dat vinden ze beschamend en dus gaan ze fluisteren daarover. Dan was er nog een meisje waarvan de moeder was weggelopen toen ze jong was en die wilde het daar ook niet over hebben, 'my 2nd mother is my only mother', en dat is dat. Gelukkig heb ik hier een tegen mij kun je alles zeggen imago, anders had ik al die verhalen er nooit uit gekregen.
Deze kinderen help ik nu af en toe met hun huiswerk, vooral wiskunde, ze zijn met rijen bezig, is lastig in het engels, ik ken dat wiskundige vakjargon niet goed, maar ik heb er wel plezier in.
Ik vind het genoeg geweest voor vandaag en de rest van het jaar! Zie jullie in Nederland. Morgen lekker inpakken en wegwezen, heb er zin in!
Heel veel liefs en iedereen bedankt voor alle steun vanuit Nederland, zowel mentaal al materieel, haha, ook namens de kinderen heel erg veel dank.
kus, Nelle