Gebakken ei met liefde

Hallo lieve mensen in Nederland,
Alles goed? Om een of andere reden lukt het me vandaag niet om mijn blog te openen, de computers hier hebben allemaal problemen met die site, beetje jammer, maar daarom doe ik het weer eens zo. Misschien is dit mijn laatste berichtje, misschien vind ik Woensdag nog de tijd om een afscheidsberichtje te plaatsen. Hier gaat het wel goed, zit er klein beetje door, maar ik red me nog wel even de laatste paar dagen. Hier en daar wat extra slaap proberen te pakken en dan hoop ik dat ik in een enigszins florisante staat kan terugkeren. Ik ben in elk geval erg tevreden over wat ik bereikt heb hier de afgelopen tien weken.
Afgelopen vrijdag zijn de kinderen tot en met 8th standard naar huis gegaan. Uit school gingen ze zich allemaal razendsnel omkleden, mooiste kleren aan natuurlijk, en dan maar wachten. Een aantal kinderen komen allemaal uit hetzelfde dorp, dus die ouders waren gezamenlijk in een oude open vrachtwagen gekomen, achter in de bak. En geloof het of niet, het is onder de kinderen een trend op het moment om er een lichte vorm van zelfspot op na te houden. Af en toe reopen ze naar elkaar; hey village people. Village betekent in India niet gewoon dorp, maar huttendorp of sloppenwijk. Toen die vrachtwagen met ouders aankwam begonnen de kinderen dat ook te reopen. Het is trouwens opvallend hoeveel woorden er in India gebruikt worden voor; the backward class people, the oppressed, the downthrodden, the poor, the village people, the lower caste people en dan ben ik waarschijnlijk nog wel een paar vergeten.
Er zijn nu nog maar 15 kinderen in het tehuis, zij blijven tot en met eind april om zich voor te bereiden op 10th standard. Jaqueline is schijnbaar bezig met de grote opruiming voor de zomervakantie, want ze kwam vrijdag met een paar puzzels van 1000 stukjes aanzetten, die Elisa ooit had meegenomen en een memory spel. Dat laatste sloeg natuurlijk meteen aan, maar ik had er na een paar spelletjes wel weer genoeg van en besloot aan een puzzel te beginnen. Er zijn niet veel kinderen die daar het geduld voor hebben, maar Kashturi en Epsiba hebben plezier in en werken er aan met volharding, hij komt waarschijnlijk deze week nog wel af. We zijn er uit dat ik een tendency to search for struggle heb, want ik had meteen besloten dat ik alle witte stukjes wel even zou plaatsen. Nu de kinderen die eigenschap doorhebben, komen ze met alles dat ze te ver gaat naar mij toen, wetend dat ik de verleiding niet kan weerstaan.
Ik wil al een hele tijd vertellen over Murigeshwari, dat keukenmeisje hier, maar er kwam steeds iets tussen. Murigeshwari is 17 jaar, totaal onopgeleid en werkt hier in de keuken, de pannen afwassen, de groenten snijden en de schoonmaak. Het lijkt me een rotbaan met een schraal uitzicht, als ik even zo ongenuanceerd mag zijn, maar zij heeft er absoluut geen moeite mee, is altijd vrolijk, huppelt rond en loopt altijd te zingen. Zodoende heb ik diep respect voor haar en hebben we een vrij aparte relatie. Door de taalbarriere treden miscommunicaties op, maar we leren wel van elkaars taal. Iedere avond vraagt ze me of ik een gebakken ei wil. Ze heeft nog niet zo lang geleden een ei leren bakken van Pappati de kok en nu bakt ze dus erg graag eieren, zeker voor mij. (Dat komt volgens mijn door het feit dat ik hier iedereen als mijn gelijke zie, zoals ik al eerder zei en dat maakt me nogal geliefd.) Omdat ze het me iedere avond zo hoopvol vraagt, kan ik het bijna nooit werstaan en zo eet ik dus veel te veel eieren momenteel en lig ik vaak ‘s avonds met een zeurende maag in bed.
Ik krijg iedere keer andere berichten door over de kosten voor het Indiase onderwijs, heel irritant, als je in een paar weken tijd wil proberen kinderen in dat onderwijs te krijgen. Deze week kreeg ik ineens een bedrag van 6000 eu voor me porem. Zegt die vent hier dat hij in de stad onderzoek heeft gedaan naar de kosten en dat kan nogal verschillen van de kosten in de rural area’s. Ik heb dus helemaal niets aan deze schatting, maar ik krijg in de loop van deze week de kosten van de specifieke scholen waar de kinderen heen gaan. Als het moest en als ik tijd had zou ik boeken vol kunnen schrijven over alle minpunten van het Indiase onderwijssysteem. Ik zou sowieso boeken vol kunnen schrijven over minpunten in allerlei Indiase systemen, maar ik laat het hierbij voor vandaag, ik heb nog meer te doen… nog een heleboel witte stukjes, hehe!
Tot in Holland allemaal, ik zie ernaar uit,
Liefs, Neli