Pfft waste

Hallo allemaal!
Lekker weer daar? Hier wel, maar iets te veel muggen, gelukkig heb ik sokken!
Gisteren heb ik Madurai verlaten om elf uur, met de stoomtrein uiteraard, maar de reis was deze keer veel comfortabeler, want de hoge heren hadden een eerste klas ticket geregeld. Dat betekende airco en een bed om een middagdutje te doen. Het vervelende is alleen dat die treinen nogal schudden en als je dan over de breedte van de trein ligt, word je in de lengte geschud en dat slaapt vrij ongmakkelijk, maar het is me toch een paar minuten gelukt. Ik lag boven en dan lig je heel dicht bij de airco, dus ik kraag het zonder dollen, koud. Een gevoel dat ik lang niet meer gehad had, maar het kwam helemaal niet gelegen.
Het duurde even op Chennai Egmore (ik kwam om acht uur 's avonds aan, de verwachting was zeven uur) voordat ik de juiste mensen gevonden had. Toen ik het perron afliep herkende ik een oud roze sari zoals veel zusters die in St Thomas Mount dragen. (nee het is niet OP St Thomas Mount, want het is niet alleen een berg, maar ook een wijk bij de berg en ik bevind me IN de wijk bij de berg) Door die sari voelde ik me gelijk weer helemaal op mijn gemak. Je kunt je iets voorstellen bij een stad van 6 miljoen mensen als je van het centraal station bijna twee uur moet rijden naar een wijk die zich nog echt in en niet aan de rand van de stad bevindt. Ik slaap hier bij de nonnetjes en veel mensen denken dat nonnetjes de hele dag bidden... nou deze niet. Ze zijn continu bezig met het runnen van allerlei projecten, maar gelukkig is er 's middags ruimte voor een middagslaapje. Het is hier net alsof je er een heleboel oma's bij hebt gekregen; ze zetten de hele tijd allemaal schaaltjes met lekkere dingen voor je neus en nee zeggen heeft geen zin. 'You sit and eat', gaat het de hele dag. Ik zit vlakbij het weeshuis waar ik de vorige keer verbleef, en ik denk dat ik zaterdag even een bezoekje breng, want dan zijn de oudere kinderen er meestal ook.
Ik heb vanochtend al een ander door gesproken met Sister Prudentia, dat is degene met wie ik dit allemaal ga regelen. Ik weet nu in elk geval wat de kosten voor 1th en 12th standard afgelopen jaar waren per groep, daar komt nog wat bij, omdat de kosten verhoogd worden dit jaar. Dat heeft te maken met verhoging van de belasting op het onderwijs, omdat er een schrijnend tekort aan studieplaatsen is voor alle opleidingen. Sister Prudentia vertelde dat voor een verpleegstersopleiding waar men 20 plaatsen heeft, meer dan 200 studenten een toelatingsexamen doen. Verder kan het bedrag ook per school varieren, maar nu kan ik een schatting maken. Op zijn hoogst loopt het bedrag voor de 7 kinderen in Madurai komend jaar op tot zo'n 630 eu.
Ik ga me de komende dagen helemaal verdiepen in het Indiase onderwijssysteem en in de kosten van de grote variatie aan studies. Verder ga ik verschillende kindertehuizen bezoeken, waarvan ik de kinderen misschien ga helpen. Morgen ga ik met de trein naar Trichy met Sister Prudentia. Wat we daar gaan doen weet ik nog niet, maar een tripje is altijd leuk.
Nu ga ik weer terug naar de nonnetjes, want we gaan straks naar een feest bij de naaifabriek/drukkerij, waar ik als het goed is al eerder over verteld heb (of heeft mijn maag dat verhaal overspoeld?). Sister Prudentia is het overigens absoluut niet eens met dat feest (volgens mij is het een jubileum ofzo), want dat vindt ze pure geld verspilling. Ze heeft het de hele dag over geldverspillingen, door de centrale regering, door de deelstaatregering van Tamil Nadu, door de deelstaatregeringen van andere deelstaten, door welvarende Indiers, door westerlingen, door haar eigen organisatie, daar houd ik van zo'n kritische blik. En dan schudt ze haar hoofd en zegt ze 'pfft waste'.Ik kan het uitstekend vinden met haar.
Liefs en een knuffel,
Niela (zo heet ik hier voor de meeste mensen, betekend maan in Tamil, dus dat woord herkennen ze in mijn naam)